انسان همیشه در حسرت این مانده که روزی بتواند آینده را از پیش ببیند یا حداقل خبری موثق از آن دریافت کند . وقتی در این کار به ناتوانی خود پی میبرد شروع می کند به گمانه زنی درباره آینده . این گمانه زنی ها به اندازه میلیارد ها انسان روی کره زمین متفاوت است . هرکس با توجه به پیش زمینه های ذهنی و صد ها دلیل دیگر نوع متفاوتی گمانه زنی میکند
یکی همیشه گمان خوب میزند و امیدوار هستند و مطعن که آینده درخشانی رقم خواهد خورد .
بعضی هم بدبین هستند و نگاه خوبی به آینده ندارند
این نگاه و طرز تفکر متفاوت ماست به آینده
اما بلاخره روزی میرسد که آینده رقم میخورد و اتفاقات پشت سر هم می افتند . حالا اکثر تصورات ما به هم میخورد و با واقعیت روبرو میشویم
اینجا موضوعی حیاتی و حساس اتفاق می افتد . هر انسانی به گونه متفاوت با رویداد ها برخورد میکند
این نحوه برخورد با رویداد ها بسیار اهمیت دارد
در این مقاله به این موضوع می پردازیم که آیا به آینده امیدوار باشیم یا نا امید ؟
بیش از همه چیز باید با محدودیت عادی خود آشنا شویم
ما از پیشبینی و درک دقیق آینده معذور هستیم
و این یعنی انسان با لحظاتی پر از رویداد های از پیش تعیین نشده طرف است
ترس وجود آدم را بر میدارد . اگر واقعا ابن موضوع را درک کنیم . زیرا این مسئله منطقه امن ما را به خطر می اندارد .
در اینجا با این محدودیت مواجه شدیم که اتفاقات جهان بیرون دست ما نیست و تنها ابزاری که در مقابله با آن در اختیار ما قرار دارد خودمان هستیم .
باید خودمان را مانند دژی مستحکم و نفوذ نا پذیر کنیم تا بهتر بتوانیم در برابر حوادث دوام آوریم
پس به این نتیجه میرسیم که رویداد های اطراف ما چندان اهمیت ندارند این طرز برخورد ما با آن است که اهمیت دارد .
نسبت به آینده چه نگاهی داشته باشیم؟
سوال سختی است . مانند شمشیر دولبه . مرگ و زندگی
اینجا دو دسته دیدگاه مطرح میشود
اول کسانی که میگوییند انسانی به امید زنده است و تنها چیزی که این جهان را برپا میدارد و قابل تحمل میکند امید است
دوم کسانی که یکسره دل از امیدواری کنده اند چنبره در آغوش نا امیدی زنده اند و حال را حتی اگر بد بهتر از آینده می پندارند
اما دسته سوم ناامیدِ امیدوار هستند
نسبت به آینده چه نگاهی داشته باشیم ؟
در یک کلام نگاه واقع بینانه
در مرحله یکم درک کنید آینده بی رحم مکار و غیر قابل پیشبینی است
در مرحله دوم باید خودتان را برای هر شرایطی آماده کنید . مانند یک سرباز که آماده حضور در خط مقدم است
باید پیشیبنی کنید که ممکن است بهترین اتفاق ها برایتان بیوفتد
یا اینکه سخت ترین شرایط در انتظارتان است
نقطه حساس این جا است
نه به امید خوبی شادمان شوید
و از نا امیدی یک جا نشین
باید درک کنید حالا که شما دارید خود را برای هر پیشامدی آماده میکنید پس توان تحلیل بهتری نسبت به دیگران در هر شرایطی خواهید داشت
و اینگونه از آرامش روانی برخوردار می شوید
نتیجه این طرز تفکر بسیار اعجاب انگیز است
اول شما از هر لحظه از حال لذت می برید و از آن بهترین استفاده را میکنید چون از مکار بودن آینده آگاه هستید
دوم تا حدی بسیاری در برابر حوادث واکسینه میشوید
یعنی حتی اگر شرایطی بسیار نا گواری پیش بیاید و تمام شما را درگیر کند حد اقل این است که در زیر فشار تاب می آورید و به انسانی متعالی تر بدل میشوید
هر آنچه مرا نکُشد، قوی‌ترم می‌سازد
سوم از تجربیات گذشته خود درس میگرید تا یاد بگیرید چگونه بهتر با آینده طرف شوید
چهارم ترس و اضطراب از وجود شما کاسته میشود . به زبان خودمانی میگویید هرچه بادا باد
بگذارید مثالی بزنم
یک تاجر بسیار ثروتمند پیش فیلسوفی رفت و از ترس خود در برابر آینده گفت . میترسید که تمام این مکنت روزی به باد رود و بی همه چیز شود
فیلسوف در مقابل به او راهکاری داد
گفت هر روز یک وعد سوپ رقیق که خاصه فقیران است بخور
و هفته ای چند بار بر زمین سفت بخواب و سرت را بر سنگ بگذار
تاجر حکمت این پند را جویا شد
فیلسوف گفت حالا دیگر از آینده نخواهی ترسید . اگر هرچه بخواهد بشود آخرش این است . و من الان به این شرایط سخت عادت کرده ام پس هر چه بادا باد
.
موضوع مهم این است که شاید در زندگی اصلا همچین شرایط دشواری حتی تا آخرعمر بر سر ما نیاید اما مهم این است که ما توان رویا رویی با آنرا داریم
.
پس نا امید امیدوار باش
تلاش کن اما بدون انتظار
تو در هر لحظه که هستی بهترین خودت باش
تمام تلاشت را بکن اما انتظار و توقعی از هیچ چیز نداشته باش و همه چیز را به دست تقدیر بسپار
.
حواست باشد زندگی مکار است و آرزو دور دراز داشتن لطمه به ارزش انسانی شماست
ما انسان ها به ذاته ارزشمند هستیم . ولو هیچ به اصطلاح موفقیتی مادی در جهان نداشته باشیم
به حرف دلالان موفقیت گوش ندهید . آرزو های خیلی بزرگ و دور میتواند عزت نفس شما خدشه دار کند
نمیگویم آرزو نداشته باشید . میگویم در ابتدا کار بدانید که شما به ذاته ارزشمند هستید نه با دستاورد هایتان . پس اول خود را درک کنید بعد آرزو کنید
بهترین امید
امید به تعالی است
اگر هم میخواهیم امیدوار باشیم . اگر هم میخواهیم آرزو داشته باشیم چه بهتر که در جهت بعد روحانی باشد و در مسیر تعالی
امید بسیار خوب است
امید انسان را در بوران حوادث پا برجا نگه میدارند
امید داشته باشید
اما با پیش زمینه شناخت خود و شاخت جهان
وقتی صبح از خواب بیدار میشوید به خودتان بگویید کسانی که امروز با آنها سرو کار دارم مداخله گر ناسپاس خود بین فریبکار رشک ورز و تند خو خواهند بود آنها چنین اند چون نمیتوانند خوبی را از بدی تشخیص دهند
یاد گرفته ام هیچ کس نمیتواند مانع شود یا نا امیدمان کند . هیچ کس نمیتواند به من آسیب زند یا کار زشتی انجام دهد . چیزی که سر راه قرار بگیرد خود به راه تبدیل میشود
در نهایت
پنج گام برای بهتر زیستن
- حال را درک کنید
- آینده را به سه صورت واقع بینانه بد بینانه و خوشبینانه تقسیم کنید
- خود را برای بدبینانه و واقع بینانه آماده کنید
- تلاش کنید
- و به اتفاق خیر ترین رویداد ها در آینده برای خودتان ایمان داشته باشید
